Os traballadores demandan novas opcións que impulsen as súas reivindicacións, opcións máis plurais, menos partidistas e máis honestas fronte a un «bipartidismo sindical» que non lles representa.

1º de Maio: por outro modelo de sindicatos representativos, transparentes, profesionais e sen subvencións.

Desde a Central Sindical Independente e de Funcionarios (CSI-F), celebramos o 1 de Maio como xornada de recoñecemento aos traballadores e traballadoras deste país que cargaron inxustamente sobre as súas costas os esforzos derivados da crise.

Os cidadáns pagaron unha peaxe desproporcionado, traducido en perda de condicións laborais, empobrecemento, desemprego, perda de poder adquisitivo, e deterioro dos dereitos sociais.

A xestión e as decisións económicas non foron acertadas e os cidadáns así o expresaron recentemente nas urnas, cunha composición do Parlamento que reflicte unha vontade de revisar as políticas e a necesidade de acordo entre diferentes partidos.

O actual sistema sindical «bipartidista» tampouco resultou eficaz e pasa un dos peores momentos debido á alta de adaptación ao sentir e as necesidades dos nosos cidadáns.

O movemento sindical sufriu múltiples cambios ao longo da historia, adecuándose ás necesidades sociais, laborais e as circunstancias socioeconómicas de cada momento. En España, coa chegada da democracia optouse por un modelo de relacións laborais e representación sindical que afianzaba ás dúas organizacións de clase tradicionais nunha posición de privilexio. A sociedade española cambiou e este modelo xa non a representa de xeito pleno.

A sociedade española, desde o punto de vista democrático, é maior de idade, plural e crítica coas súas institucións. E a realidade sindical non reflicte a pluralidade, a variedade e a riqueza dos nosos cidadáns. Os traballadores do noso país representan moito máis que os dous sindicatos de sempre que monopolizan o diálogo social. Por iso, desde CSI-F apostamos por un cambio de modelo que dea resposta ás demandas e o pluralismo da sociedade española.

Os traballadores están cansados dun modelo sindical partidista, subvencionado, e desvinculado dos problemas reais dos traballadores.

Os traballadores esixen un cambio na forma de facer sindicalismo neste país. Necesítanse outros criterios para medir a representatividade. Non podemos quedar ancorados nunha Lei ancorada no pasado e que potenciou claramente a dous sindicatos.

Falamos dunha lei que garante a presenza na mesas de negociación dos dous sindicatos de clase, aínda que os traballadores retiráronlles explicitamente o seu apoio, como ocorre en ámbitos como a sanidade, a educación ou a xustiza, en moitas comunidades autónomas.

A lexislación sindical actual establece unha coraza que impide crecer a outras opcións lexítimas e deixa sen representación a moitos cidadáns.

A quen representan os sindicatos supostamente máis representativos?: en España hai case 17 millóns de traballadores e traballadoras, dos cales tres millóns son autónomos, 4,3 millóns traballan en empresas onde non se celebran eleccións sindicais e dos 10 millóns restantes que si teñen procesos electorais, un 33%, segundo datos oficiais, elixe outras opcións sindicais diferentes aos sindicatos de sempre.

Entón en nome de quen falan os sindicatos máis representativos? Quen representa ao resto de traballadores? Alguén ten interese en escoitalos?

Ademais, segundo un estudo levado a cabo por CSI-F, hai 80.000 delegados contabilizados en empresas que xa non existen. Podemos soster por máis tempo este modelo?

A Lei esixe como condición para participar no diálogo social obter o 10% de representatividade en todo o territorio nacional, mentres que para formar parte dos Parlamentos Nacional ou Autonómicos esíxese o 5% ou nalgúns casos o 3%. E ese 10% habería que obtelo competindo cuns sindicatos de clase que reciben subvencións multimillonarias coa errónea concepción de que representan ao 100 por cen dos traballadores. Pode seguir utilizándose a suposta condición de máis representativo para excluír ao resto de sindicatos de todos os foros? CSI-F aposta por menos exclusións e máis participación.

CSI-F seguirá traballando para rebaixar ese limiar de representatividade do 10 ao 5% favorecendo a participación doutros axentes sociais alternativos aos sindicatos de sempre e porque os delegados sindicais computados sexan os que realmente desempeñan as súas funcións.

É hora doutro modelo de sindicatos máis acorde coa realidade española, uns sindicatos independentes, non subvencionados e transparentes.

É HORA DO DIALOGO DE TODOS, É HORA DOUTRO MODELO DE SINDICATOS, É HORA DE NEGOCIAR E CUMPRIR O ACORDADO, É HORA DE RECUPERAR AS CONDICIÓNS LABORAIS